Początek jej zmian to najczęściej okres wczesnego dzieciństwa, przy czym ta dermatoza wykazuje dość częste tendencje do nawracania w okresie nastoletnim czy też w przypadku osób dorosłych. Istnieje wiele czynników, które mogą prowadzić do jej reemisji.
W internecie można znaleźć wiele informacji na temat, jednak dla znacznej liczby osób wiedza na temat tej powszechnej choroby w dalszym ciągu pozostaje nieznana. Atopowe zapalenie skóry znane jest przede wszystkim pod nazwami egzemy, AZS lub wyprysku atopowego.
Chorobę tę dzieli się na 3 fazy:
Atopia ma związek z genetycznie uwarunkowaną budową bariery naskórka, która w przypadku chorych na AZS osób jest nieprawidłowa. Uszkodzona bariera naskórkowa powoduje, że różnego rodzaju alergeny mogą swobodnie przenikać do głębszych warstw naskórka i wywoływać stan zapalny. Atopowe zapalenie skóry często występuje także z takimi chorobami jak alergie pokarmowe, astma oskrzelowa czy alergiczny nieżyt nosa.
W dalszym ciągu nie istnieje lek, który byłby w stanie całkowicie wyleczyć atopowe zapalenie skóry. Dlatego też unikanie czynników drażniących jest kluczowe, jeśli chcemy, aby egzema jak najdłużej pozostała w stanie remisji (uśpienia). Warto pamiętać, że objawy choroby mogą zaostrzać zarówno alergeny środowiskowe, wziewne, jak i pokarmowe. Także niektóre z szorstkich materiałów (jak wełna) w kontakcie ze skórą mogą odpowiadać za pojawianie się objawów. Lekarze zwracają uwagę na to, że karmienie piersią do co najmniej 4. miesiąca życia znacznie zmniejsza prawdopodobieństwo pojawienia się choroby. Oprócz tego należy pamiętać, aby już od 1. dnia życia pielęgnować skórę dziecka emolientami.
Chorobą, z którą bardzo często bywa mylona egzema, jest łojotokowe zapalenie skóry. To dermatoza o charakterze zapalnym, która przeważnie występuje o osób młodych – średnia wieku, w którym może się pojawić, to 18-40 lat. Łojotokowe zapalenie skóry objawia się przede wszystkim nadmierną aktywnością gruczołów łojowych, czego efektem jest nadprodukcja sebum. Pojawia się tam, gdzie znajduje się najwięcej gruczołów łojowych, a więc na owłosionej skórze głowy, twarzy (czoło nos, policzki), a także między łopatkami. Objawami towarzyszącymi mogą być: łuszczenie się skóry, plamy rumieniowe, nadmierne wypadanie włosów.